Vanuit Delft vieren we de verjaardag van onze jongste zoon. Digitaal dit jaar. Een mondiale viering, hij vanuit Kopenhagen, de oudste zoon vanuit Amsterdam, en onze middelste zoon vanuit Peru, waar hij drie weken langer verblijft dan gepland. We noemen het FEESTtimen.
Afstand en vooral afstand houden is opeens ons dagelijks leven binnengedrongen.
We houden afstand in de winkels. Op de markt staan we in vakken verdeeld. In de winkelstraat zijn nu twee loopstroken. Hoewel er minder mensen op straat zijn, zijn er opeens rijen.
Samen op een bankje, anderhalve meter is dichtbij, maar oh zo ver weg.
We vergaderen op afstand, zo ook de Gemeenteraad. Deze vergadert vanwege een noodwet online. Het wettelijk quorum van twintig personen hoeft niet aanwezig te zijn. De stemmingen on-line zijn rechtsgeldig.
Hoe troost je iemand op afstand wanneer hij afscheid neemt van een dierbare?
Gelukkig galmen er troostrijke noten over de grachten...betalen op afstand graag.
Ver weg lijkt soms dichtbij...dichtbij is vaak ver weg...
