Alle opdrachten afgelast of uitgesteld, de Corona crisis slaat ook mijn bedrijf niet over. Vervelend, maar het biedt ook kansen, het geeft tijd voor reflectie, tijd voor nieuwe ideeën.
Vanaf zondag zijn de restaurants en cafés gesloten, een ramp voor de mensen die het treft. Ik voel verbondenheid.
Als fotograaf ook een uitdaging; hoe leg ik dit vast, deze lock-down van de Horeca? Ik geef mezelf een opdracht.
Het is prachtig weer in de Delftse binnenstad. Normaal gesproken zou op deze eerste lentedag het publiek flaneren door de straten, de markt zou vol toeristen zijn. Op de goed gevulde terrassen zouden de obers behendig manoeuvreren.
Zo niet vandaag. Het is rustig in de stad, niet verlaten. Er hangt een prettige ontspannen sfeer. Mensen maken op gepaste afstand een praatje met elkaar. Naar het onderwerp hoef je niet te raden. Het is gemoedelijk, het weer is er ook naar.
De creativiteit van mensen wordt aangesproken. Een toegangsdeur van een café is omgetoverd tot een loket, je kan er op Italiaanse manier genieten van een heerlijke espresso.
Er is nog meer bedrijvigheid. Waar stoelen treurig opgestapeld staan, krijgen tafels volop aandacht. Straks een frisse laklaag, nu worden ze geschuurd.
In de volle zon zijn de terrassen leeg, maar vol met hoop.
