Als een beeld-chroniqueur dwaal ik door de stad. Ik heb een onweerstaanbare drang om deze coronacrisis in beeld te vangen. Het lijkt nog niet echt op een crisis. De mensen lopen door de stad alsof er niets aan de hand is. De stranden en parken zijn overvol. De bouwmarkten doen goede zaken, men is collectief aan het klussen geslagen.
Enkele grote warenhuizen hebben de deuren toch voor de veiligheid gesloten, zo ook IKEA. Daar is wel de mogelijkheid om bestellingen op te halen. Ik ga naar de vestiging net buiten de stad langs de A13.
Ik weet niet wat ik zie. Een file, vanaf de afrit richting de parkeergarage, waar slechts een beperkt aantal auto’s toegang voor krijgt. Een lint van automobilisten, gelijk een labyrint zoals we die voor de incheckbalies op het vliegveld kennen, slingert zich over het immense terrein.
Ik loop naar het begin van de rij en tref een heel klein rood autootje met twee vrouwen erin. Die komen vast geen kast halen. Wat blijkt, ze komen plastic zakjes kopen voor de verzending van speciale kappen met transparante A4 vellen. Op allerlei plekken in het land worden de houders met 3D printers gemaakt. Zij gaan voor de verzending zorgen vanaf hun locatie.
Eindelijk stonden ze vooraan in de rij...na drie uur kruipen met hun auto over het terrein.
