Ook de de diverse Delftse geloofsgemeenschappen passen zich aan de realiteit aan. Alle kerken en moskeeën hebben moeite met de maatregelen. Het aantal mensen dat aanwezig mag zijn, is beperkt. Sommige kerken sluiten hun deuren volledig. Enerzijds om het besmettingsgevaar zoveel mogelijk in te perken, maar ook omdat men worstelt met het feit dat men vele mensen aan de deur zal moeten teleurstellen.
Sommige paden tussen de banken zijn met touwen afgesloten in de Maria van Jessekerk, stickers geven aan waar je wel of niet mag zitten. Vooraf aanmelden voor de dienst is verplicht, zo ook een triage bij binnenkomst.
De Eritrees-Orthodoxe Tewahedo Kerk houdt elke week haar dienst in de Protestantse Vierhovenkerk. Uiteraard eenieder op gepaste afstand tot elkaar.
De moskee opent pas weer zijn deuren, vanaf het moment dat er weer honderd bezoekers mogen komen. Toen er nog maar dertig naar binnen mochten, vond het bestuur dat er te veel mensen teleurgesteld zouden moeten worden. Elke moskee ganger moet wel zijn eigen gebedskleed meenemen en zich van te voren aanmelden. De opkomst op de eerste dag, 3 juli, is enorm. Wegens ruimte gebrek wijkt men zelfs uit naar het voorplein. De moskee zelf is door het houden van de juiste aftand snel vol.
In de Nieuwe Kerk zit men ruim uit elkaar, ruimte zat. Gezinnen kunnen uiteraard wel bij elkaar zitten. In de richting waarnaartoe de zangers zingen, zit voor de veiligheid niemand, behalve netjes op acht meter afstand de koster met zijn zoon. Zij doen de techniek rondom de lifestream, een fenomeen dat zijn intrede doet bij de diverse kerken.
Het zou zomaar kunnen dat men na de Coronacrisis gewoon doorgaat met het lifestreamen van de dienst.. Men blijkt zoveel meer mensen te bereiken, mensen die voor de crisis om uiteenlopende redenen minder of niet meer kwamen, worden nu toch bereikt.
Naast het thuiswerken, kennen we nu ook het thuiskerken
Elk nadeel heeft zijn voordeel zou een beroemde voetballer zeggen.
